Θυμάμαι στην Κορνοφωλιά πάνε πενήντα χρόνια από πολύ μικρά παιδιά στην τσάπα και στΆ αλώνια Ο ήλιος καίει σαν φωτιά το μεσημέρι φτάνει τα ζώα σέρνουνε βαριά σε κύκλο τη ντοκάνη. Ξυπόλητοι και νηστικοί κανείς δεν το ξεχνάει μα όμως η ψυχή εκεί εκεί η καρδιά χτυπάει. Στα Ντουβλατάνια από νωρίς τσαπίζουν καλαμπόκια σκυφτά στη γη ολημερίς κορίτσια και αγόρια. ΜεσΆ τα Τσιαΐρια θα χαθούν τα παιδικά μας χρόνια που οι κλασίνες κολυμπούν μαζί με τα πεπόνια. Ξυπόλητοι και νηστικοί κανείς δεν το ξεχνάει μα όμως η ψυχή εκεί εκεί η καρδιά χτυπάει. Ξερό ψωμί, τυρί, ελιά στη φέτα πάνω σάλτσα νερό όλη φαμελιά ντουλμά από τη μάρτσα. Σκιά για στάλο σουουτιές συνήθως στα φουκάλια δίπλα κολύμπι και βουτιές στου Χρόνη τα βουβάλια. Ξυπόλητοι και νηστικοί κανείς δεν το ξεχνάει μα όμως η ψυχή εκεί εκεί η καρδιά χτυπάει. Τσούρμο παιδιά στις γειτονιές μούκια, αραμάντοπ και τσιλίκι μεσΆ το Τσιαϊρούδ τις Κυριακές τζ-ζ , καρακούτι και καζίκι. Παιχνίδια αξέχαστα, χαρά στα παιδικά μας στήθια το σούρουπο στην αμπουρά αλτζέμ – καλτζέμ και παραμύθια. Σημείωση: Γραμμένο στη μουσική του τραγουδιού «Ραγίζει απόψε η καρδιά»
